Hoe weet ik nou wat hij bedoelt?
Je kent ze ongetwijfeld: mensen die aan een half woord genoeg hebben en exact lijken te weten wat de ander bedoelt.
Mogelijk ken je ook mensen die graag wat meer tekst en uitleg ontvangen, omdat ze anders geen idee hebben wat er nou precies van hen gevraagd wordt.
En dan heb je natuurlijk ook de mensen die minimale informatie geven en ervan uitgaan dat de ander wel snapt wat ze bedoelen.
Jaren geleden werkte ik samen met een zakenpartner die tot de laatste categorie behoort. Een slimme man die erg globaal denkt en in gedachten vaak al veel stappen verder was dan anderen. In zijn briefing voor een nieuwe en grote opdracht, gaf hij alle betrokken collega’s een half A-viertje met enkele bullet points.
Voor hemzelf was dat voldoende en voor enkele van de collega’s ook. Er waren echter ook collega’s die geen idee hadden wat hij nu precies van hen vroeg, zich onzeker voelden bij dit ‘gebrek aan informatie’ (het betrof een grote en belangrijke opdracht bij een nieuwe klant) en veel meer details wensten.
Tussen mijn partner en die collega’s ontstond wat lichte wrijving en irritatie: hij snapte niet waarom ze het naadje van de kous wilden weten, want het was toch duidelijk wat er moest gebeuren? Het ging immers om de hoofdlijnen en de gewenste uitkomsten. De rest konden ze zelf invullen.
Aan de kant van die collega’s was irritatie, omdat ze niet begrepen, waarom hij er zo laconiek over deed, terwijl het zo’n belangrijke opdracht betrof en hij hen gewoon niet wat beter informeerde. Aan alleen de uitkomsten hadden ze niet voldoende; ze wilden ook weten hoe ze bij die uitkomsten konden komen en waarom het juist deze uitkomsten moesten zijn en geen andere.
Het duurde even voordat er een acceptabele tussenweg was gevonden en zowel de partner die in grote lijnen denkt en de collega’s die meer detail wensten, op één lijn zaten.
Wat was er nu eigenlijk aan de hand? In dit voorbeeld, was mijn zakenpartner gericht op de resultaten die gehaald moesten worden. De collega’s waren in zijn optiek ervaren trainers die voldoende capabel waren. Anders had hij ze nooit voor deze klus gevraagd. Zijn denkpatroon in dit voorbeeld, was Prestatie. Iemand die dit denkpatroon heeft ‘aanstaan’, is meer bezig met het ‘Wat’ en richt zich op de hoofdlijnen en uitkomsten.
De collega’s hadden in dit voorbeeld het denkpatroon Relatie ‘aanstaan’. Zij wilden meer specifieke informatie en waren gericht op het ‘Hoe’ en ‘Waarom”. Immers als zij het zouden snappen, dan konden ze er zelf wel een goed programma bij maken
Deze twee denkpatronen gaan over het algemeen niet heel goed samen, tenzij je van elkaar weet hoe het in de bovenkamer werkt en bereid bent elkaar tegemoet te komen en de ander te geven wat hij/zij nodig heeft.
Toen aan mijn zakenpartner werd uitgelegd, dat de resultaten in gevaar zouden komen als de mensen niet goed wisten hoe ze het konden aanpakken, ontstond voor hem de noodzaak om de collega’s van meer inhoud te voorzien. Immers, het resultaat was heilig en moest koste wat het kost, bereikt worden.
Toen de collega’s snapten dat als ze meer informatie wilden hebben, ze het beste konden refereren aan de resultaten die mogelijk niet gehaald konden worden, kregen zij meer grip op de situatie.
#nlp #miscommunicatie #ppr #succes
